Kitaba adını veren Aceleci Badem Ağacı'nı okurken karşınızda afacan, söz dinlemeyen bir çocuğun varlığını hissediyorsunuz.  “Başladın gene badem kız! Bekle, daha erken!" Kendi bildiğinden vazgeçmemiş küçük badem ağacının ilk deneyimi, pişmanlıkları…   “Çevreme bakamıyordum. Yaşlı ağaçlar haklı çıkmıştı. Keşke onları dinleseydim.” 

Ağlayan Deniz öyküsünde, yanan ormanların, ranta açılan yamaçların, umuda yolculuk sırasında suya gömülen canların acısını çekiyor deniz.  “Bir zamanlar denizi görmekle övünen küçük evlerin sahipleri önlerine dikilen kocaman taş blokların arkasından denizin fısıltısını duymaz oldular."  "… eski neşesi kalmadı denizin, kendi içine döndü, daha çok düşünür oldu. Üzgün gecelerin birinde, gece gibi karanlık botlardan, üzüm salkımından kopan taneler gibi insanlar döküldü sularına…”

Yazarımızın doğaya olan sevgisini anlatan pek çok betimleme var kitapta. Yayla Boztaş günceli de unutmamış. Salgında yaşadığımız deneyimleri anlatan Koronalı Günler, teknolojinin olumlu, olumsuz yanlarını anlattığı Robotun Günlüğü, ülkemizin çok gündemde olan bir sorununa naifçe değinen Tatar Börek Çiğ Börek ve birbirinden duygulu diğer öyküleriyle kazandığı ödülü sonuna dek hak eden bir öykü kitabı olmuş. Çevre ve iklim sorunları nedeniyle çocuklarımızın doğayı daha çok önemsemelerini istediğimiz zamanlardan geçiyoruz. Aceleci Badem Ağacı'nı okumalarının onların ruhuna iyi geleceği inancıyla sevgili Yayla Boztaş'ı ve kitabını kutlarım.      

Açık Kürsü'de yayımlanan içerikler, doğrudan yazarın kendi sorumluluğundadır.

Eksi 18 Edebiyat Topluluğu'nun görüşlerini yansıtmayabilir.