Ama resim her bakan için anlamlıdır. Herkes başka bir şey görür. Bir sessiz kitabı açtığımızda tüm o kelimeler uçar. Kafamızdaki seslere teslim oluruz. Renklerle, çağrışımlarla ve sembollerle dans ederiz. Tekrar, tekrar okuyabiliriz. Ama hiç aynı olmaz. Bir nehirde iki kere yıkanılmaz ne de olsa. Biz nasıl hissediyorsak sessiz kitap elimizde öyle şekillenir. Düşüncelerimizin şekil verdiği bir oyun hamuru gibi. 

Yazılar değişebilir, ama resimler evrenseldir. Ama bir kadar da kişiseldir. Hisselerimize görünmez iplerle bağlıdır. Kızımla aynı sessiz kitapları okuyup çok farklı düşündüklerimiz oldu. Çünkü ben, ben olarak okuyorum. O da o olarak. 

Hadi bir soru Huitzilopochtli dediğimizde bir şey anlamak mümkün mü? Kelime Aztekçe. Peki bunu bir sessiz kitapta çizsem asıl anlamı dışında kaç tane daha anlam çıkar? Bence çok çıkar. Merak etmeyin hadi anlamını söylüyorum. Aztekçe Güneş Tanrısı demek. 

Kitap sessiz ama bize resimlerle ne anlatıyor? Aslında bağırıyor. Ama biz istediğimizi duyuyoruz. Güzel olan da bu değil mi? Elimize aldığımız bir sessiz kitapsa aslında aynaya bakıyor olabiliriz. 

Kim ne anlar sessiz kitaptan ve kimler okumalı?

Kızım artık ergen sayılan yaşlara gelse de sessiz kitaplara bayılıyor. Çünkü sessiz kitap bize hayal kurma olanağı sağlıyor. Kelimelere sıkıştırmıyor. (Yine kelimelerden bahsettim. Yanlış anlaşılmasın. Onları severim.) Sayfada gördüklerimizle yaşam deneyimimizdeki tüm çağrışımları davet ediyoruz kafamıza. Ve metinler yazıyoruz sadece bizim bildiğimiz. Belki de beste yapıyoruz. Ya da resimler çiziyoruz resimlerin üzerine kafamızda. Ne istersek onu yapıyoruz. 

Akvaryum adlı sessiz kitapta iskelenin bana hatırlattığı ile kızımın düşündüğü yer çok farklıydı. Bunu konuştuğumuzda epey şaşırdım. Ben onun da aynı yeri düşündüğünü sanmıştım. Sayfalardaki hislerimiz bile çoğu zaman aynı değildi. Bu da çok şaşırtıcıydı. Duygularımın Atlası hariç. Aşağıda daha detaylı anlatacağım gibi deyip şunu eklemek istiyorum. 

Sessiz kitaplar şu yaş aralığına uygundur demek bana hala okumaktan çok zevk aldığım için anlamsız geliyor. Hayal kurmak isteyen herkes sessiz kitap okumalı. Hem dediğim gibi kırk yaşını aşmış ve ergen bir birey olarak biz okuyoruz. 

Sınır Üçlemesi kitabı hakkında

Ayna, Dalga ve Gölge sessiz kitaplarını Suzy Lee nasıl yazdığını anlatıyor. Ayrıca sessiz kitapları da anlatıyor. Bu konuyu merak eden herkesin okuması gereken bir kitap. Okuma sayfasını hayal gücüne katarak onu okuma deneyimin bir parçası yapmış. Ve karşımıza kitabı üç farklı şekilde tuttuğumuz kitaplar çıkmış. Ayna da karşı sayfa yansıma iken, dalga da bir taraf kuru bir taraf ıslak kalmış bir süre. Gölge de kitabı çevirip okuduğumuz bir deneyim. Ve aşağısı gölgeler krallığı. Şimdi bu kitaplarla ergen kızımla bile aktivite yaptığımı düşünürsek sessiz kitapların bir yaşı olmadığını da anlarız. 

Aileler ve öğretmenler neden sessiz kitap almalı çocuklara hala kafamızda net değilse tekrar ediyorum iyi okuyun! 

Hayal gücü. Kelime anlamı, zihinde canlandırma yeteneği. Bunu sağlayacak şeylerden biri sessiz kitaplar. Hem okur hem yazar hem kahraman hem de çizer olmak. Konuşmak, düşünmek, oynamak, koşturmak… 

Okurken yapacaklarınız hayal gücü ile sınırlı ya da sınırsız. Aranan duygular bulunabilir, etkinlikler planlanabilir. Ve hiç konuşmadığınız kadar konuşabilirsiniz. Burada yetişkinlere sesleniyorum. Çocuk kitaplarından bir şeyler öğretme çabanızı bir kenara bırakın. Çocuk kitapları zaten bir şey öğretmemeli. 

Kaç yaşında olursanız olun. Boş sayfalara metin yazmaktan öte bir şey. Resimlerle kendini bulma deneyimi. 

Herhangi bir kitapçının okul öncesi olan o karışık raflarında onları bulabilirsiniz. Ülkemizde henüz değerleri bilinmiyor. Ya da… Çok güçlü olduklarından bizden kaçmaya karar vermişler ve orada saklanıyorlar. 

Söz uçar yazı kalır demişler. Yazı uçarsa sessiz kitap kalır.

Bu kadar anlattık sessiz dedik, kitap dedik. Neler var diye sorduğunuz duyar gibiyim.

Açık Kürsü'de yayımlanan içerikler, doğrudan yazarın kendi sorumluluğundadır.

Eksi 18 Edebiyat Topluluğu'nun görüşlerini yansıtmayabilir.