Üstelik yaşadıkları kent, engelli aile için en büyük engel. Telefonlarına bakarak yürüyen dikkatsiz yayalar, açık kalmış çukurlar, dar ya da üstü sandalye, masa, elektrikli kaykay dolu kaldırımlar. Yayalara yol vermeyen sürücüler, işini yapmayan belediye…

Işık, kentte gördüğü sorunları günlüğüne her gün not ediyor. Bir Youtube kanalı üzerinden karşılaştıkları engelleri göstererek farkındalık yaratmak istiyor. Şehrin ailesi için yaşanabilir olmasını istiyor haklı olarak. Coğrafya öğretmeni olan Tarık amcasının yardımıyla bunu başarıyor.

Işık’ın dilinden şu nakarat düşmüyor: “En karanlık geceler bile aydınlığa kavuşur.”

Müzik öğretmeni olan babasının ve yetenekli annesinin bir gün hem kendisini hem de günışığını görebileceklerini umut ediyor.

Engelli ailenin başına bir gün tatsız bir kaza gelse de sonu sürprizli. Artık gerisini okuyunca öğrenirsiniz. Çoğu zaman düşünürüm neden belediye başkanı ya da çalışanları yönettikleri kentin sokaklarını arşınlamaz. Bunu yapabilseler o zaman herkes için bir dolu tuzak olduğunu görürler.

Mesela ben bir markete gidebilmek için birkaç defa araba yolunu geçmek zorunda kalıyorum. Mahalle yolu değil de sanki otoban geçiyormuşum gibi her birinde on dakika bekliyorum. Sürücüler sadece araçlara yol veriyor. 

Yayalar ve sokak hayvanları ezilmemek için antrenmanlı olmak zorunda. Kurallara uyarak yayaya yol veren sürücünün arkasından gaza basarak sollama yapan bir başka aracın altında kalmamak için uyanık, zeki ve çevik olmak şart.

Önemli bir konuyu ele aldığı için yazarı kutluyorum. Okuru bol olsun.

Nalan Yılmaz; Işık’ın Yolu, Kekeme Yayınları, 2024 

Açık Kürsü'de yayımlanan içerikler, doğrudan yazarın kendi sorumluluğundadır.

Eksi 18 Edebiyat Topluluğu'nun görüşlerini yansıtmayabilir.