İkinci öykünün konusu sosyal sorumluluk projesi. Parka babaannesiyle giden Gonca, orada tek başına oturan yırtık pırtık elbiseli, canlı mı cansız mı olduğu anlaşılmayan kukla benzeri birinden ürker. Bir başka kız ise ona yiyecek verir. Bunun üzerine Gonca da rahatlar ve çekinmesine gerek olmadığını anlar. Farklı görünene sahip çıkmayı ve yardımseverliği anlatan çözüm odaklı bu öykü, eminim çocukların kişilik gelişimine katkıda bulunacaktır.  

Ya İzin İsteseydi, pimpirikli bir anne ile oğlu arasındaki ilişkiyi anlatıyor. Okurken çok güldüm. Yıkanmayanlar kulübü, evhamlı yerine çocuğun evhan sözcüğünü kullanması, pimpirikli yerine pirpir demesi, kadın ruhunu tuz ruhuyla ilişkilendirmesi çok hoşuma gitti. 

Kedi Payı da esprili bir öykü… İnsanlar balık yer de kedilerin canı çekmez mi? İki tür arasında savaş çıkması halinde kazanan taraf hangisi olur? Onlara karşı taraftan yardım eden olur mu? E, okuyun da gülün biraz!

Flamingo Ku ile Allı Turna Ji de çok önemli bir konuya değiniyor. Bir davete gitmek için hazırlanan anne flamingo, kolyesini bulamaz. O da davete mercanın ödünç verdiği kolyeyle gider. O gün evlerine Ku’nun arkadaşı Ji gelmiştir ve kolyeyi çok beğenmiştir. Ji, kendisine kolyeyi görüp görmediği sorulunca “Acaba benden mi kuşkulandılar?” diye düşünüp üzülür. Oysa bu, ne arkadaşının ne de annesinin aklından geçmemiştir. Bize hırsızlık gibi görünen olaylarda sakin olmamızı, emin olmadan kimseyi suçlamamamız gerektiğini ve dostlarımıza güvenmemizi öğreten çok değerli bir öykü. 

Kısaca Çikolata Gibi’nin tüm öyküleri çikolata tadında…

Açık Kürsü'de yayımlanan içerikler, doğrudan yazarın kendi sorumluluğundadır.

Eksi 18 Edebiyat Topluluğu'nun görüşlerini yansıtmayabilir.