Hikâye kahramanlarımız, kentin kaçakları Gazoz ve Ayran. Bu onların gerçek isimleri değil. İkisi de ayakkabı boyayıp su satıyor. Kalacakları bir evleri yok. Yazar onlar için güzel bir yuva düşünmüş olmalı. Bakalım neler olacak?

Kitabın sayfalarını çevirdikçe Balık Kent’i, Gazoz ve Ayran’la birlikte yakından tanıyoruz. Hikâyemiz oldukça pozitif, çizimlerimiz de bu durumda pozitif elbette. Umut taşıyor. Her şey çok güzel. Burada yaşayan herkes çok mutlu.  Peki bu mutlu insanları, kenti, yöneten kim? Kral yok, başkan, başbakan ya da patron yok. Kim peki? Burada yaşayan herkesin kenti yönettiğini düşünebiliyor musunuz? 

Çocuklar kenti gezerken kocaman kırmızı bir balık görüyorlar. Üzerinde “Okul Balığı” yazıyor.  Hikâyemiz, kahramanlarımızın sıcak bir yuvaya ve sıcak bir okula kavuşmalarıyla son buluyor mu? Ne dersiniz?

Birbirinden güzel çizimleri, renklerin uyumu harika. Tekrar tekrar resimlerine bakıyorum. Sevimli kahramanlar, kuşlar, Balık Kent’in robotları, balıklar, insanlar… 

Kitap bitiyor ama hikâye bitmiyor. 

Asıl hikâye şimdi başlıyor. Balık Kent yanımıza geliyor. Yazarımızı / Çizerimizi çocuklarla birlikte çektirdiği fotoğraflarda kocaman bir ahtapot, büyük bir palyaço balığı ve okul balığıyla görürseniz sakın şaşırmayın. Belki bir gün sizin de sınıf kapınız çalar ve Balık Kent’le birlikte gelen misafirlerinizi ağırlarsınız. Kent için bir balık da siz çizip fotoğraflarda yer alırsınız. Neden olmasın?

Umutlu hikâyeyle birlikte, eğlenceli bir etkinlik sizi bekliyor. Çocuklar çok şanslı. 

Açık Kürsü'de yayımlanan içerikler, doğrudan yazarın kendi sorumluluğundadır.

Eksi 18 Edebiyat Topluluğu'nun görüşlerini yansıtmayabilir.